Cebu Filipijnen
7 december 2013
Vandaag een resort geboekt in Argao tulic.
Ik wilde graag naar het noorden (Malapasqua) maar daar ligt alles plat vanwege de Tyfoon. Omdat ik niet als ramptoerist wil reizen ga ik dus naar het zuiden.
Om zeven uur 's ochtends zit ik in de bus naar Argao. Weer eens een vroegertje. Aangekomen op het resort bij Tom dacht ik meteen voor acht dagen iets vastleggen doe ik nooit meer. Te duur en je zit er zo aan vast. Ergens aan vast zitten begint me namelijk wat tegen te staan. Waarom niet we zien wel. Geen probleem voor mij als ik maar rekening hou met aankomst tijden.
Maar goed ingecheckt en dan ff de buurt verkennen.
Na pak m beet 10 minuten wandelen stop er een man op een brommer naast mij en vraagt me ben je Nederlands? Totaal verbaast zeg ik ja. Hij zegt ik ook. Mijn naam is Klaas. Ben je hier net? Wat leuk ik woon hier 18 jaar. Als je naar het dorp loopt moet je ff naar Leylands daar komen meer buitenlanders.
Toch bijzonder om in the middle of nowhere weer een Nederlander tegen te komen.
Ja er lopen hier oudere mannen (60+) met 20 jarige meiden.
Mijn waardeoordeel? Ik ben er nog niet uit. Iedereen ziet er gelukkig en tevreden uit.
Bij terugkomst in mijn kamer ligt er een briefje van Klaas. Ik lees het terwijl ook de telefoon gaat en de receptie belt omdat er gasteen voor mij zijn. Klaas en Elizabeth. Dat stond ookal op het briefje. Dus op naar het restaurant voor een praatje en drankje.
De volgende dag met Elisabeth afgesproken tussen tien en elf. Zij gaat me op de motorbike rondleiden. Volgens Klaas heeft ze toch niks te doen. Wat ik niet wist is dat ik moest rijden op een schakelbrommer. Weliswaar een automaat maar toch. Hahaha aan het einde van de middag had ik het eindelijk door! Daarna koffie bij Klaas thuis en zijn gezin ontmoet.
'S avonds aan een drankje het een en ander gehoord over het leven op de Filipijnen. En dat er een maand geleden ook en 7, 2 aardbeving is geweest op Bohol (30km van Argao). Bye bye chocolat mountains. Daar hoef ik dus ook niet meer heen! Wat een natuur geweld hier zeg! Ook in het resort en bij Klaas thuis is de schade van de beving nog goed te zien.
Ferry bato samboan - tampi negros oriental (San Jose)
Bus domagettie / dumaguette
Tampi -bato
Ik wilde graag naar het noorden (Malapasqua) maar daar ligt alles plat vanwege de Tyfoon. Omdat ik niet als ramptoerist wil reizen ga ik dus naar het zuiden.
Om zeven uur 's ochtends zit ik in de bus naar Argao. Weer eens een vroegertje. Aangekomen op het resort bij Tom dacht ik meteen voor acht dagen iets vastleggen doe ik nooit meer. Te duur en je zit er zo aan vast. Ergens aan vast zitten begint me namelijk wat tegen te staan. Waarom niet we zien wel. Geen probleem voor mij als ik maar rekening hou met aankomst tijden.
Maar goed ingecheckt en dan ff de buurt verkennen.
Na pak m beet 10 minuten wandelen stop er een man op een brommer naast mij en vraagt me ben je Nederlands? Totaal verbaast zeg ik ja. Hij zegt ik ook. Mijn naam is Klaas. Ben je hier net? Wat leuk ik woon hier 18 jaar. Als je naar het dorp loopt moet je ff naar Leylands daar komen meer buitenlanders.
Toch bijzonder om in the middle of nowhere weer een Nederlander tegen te komen.
Ja er lopen hier oudere mannen (60+) met 20 jarige meiden.
Mijn waardeoordeel? Ik ben er nog niet uit. Iedereen ziet er gelukkig en tevreden uit.
Bij terugkomst in mijn kamer ligt er een briefje van Klaas. Ik lees het terwijl ook de telefoon gaat en de receptie belt omdat er gasteen voor mij zijn. Klaas en Elizabeth. Dat stond ookal op het briefje. Dus op naar het restaurant voor een praatje en drankje.
De volgende dag met Elisabeth afgesproken tussen tien en elf. Zij gaat me op de motorbike rondleiden. Volgens Klaas heeft ze toch niks te doen. Wat ik niet wist is dat ik moest rijden op een schakelbrommer. Weliswaar een automaat maar toch. Hahaha aan het einde van de middag had ik het eindelijk door! Daarna koffie bij Klaas thuis en zijn gezin ontmoet.
'S avonds aan een drankje het een en ander gehoord over het leven op de Filipijnen. En dat er een maand geleden ook en 7, 2 aardbeving is geweest op Bohol (30km van Argao). Bye bye chocolat mountains. Daar hoef ik dus ook niet meer heen! Wat een natuur geweld hier zeg! Ook in het resort en bij Klaas thuis is de schade van de beving nog goed te zien.
Ferry bato samboan - tampi negros oriental (San Jose)
Bus domagettie / dumaguette
Tampi -bato
